ملکه نژاد لیگوستیکا ایتالیایی

تولید شده از لاین شناسنامه دار

مناسب جهت تولید ژل رویال

زنبورهای ایتالیایی ( Ligustica)

تاریخچه

تصور می شود که زنبور عسل ایتالیایی از قسمت قاره ایتالیا ، جنوب آلپ و شمال سیسیل سرچشمه گرفته باشد. زیرگونه ها ممکن است از آخرین عصر یخبندان در ایتالیا جان سالم به در برده باشند. از نظر ژنتیکی زیرگونه متفاوتی از شبه جزیره ایبری و سیسیل است. این توزیع گسترده ترین جامعه بین زنبورهای عسل است و ثابت شده است که در اکثر مناطق از نیمه گرمسیری تا معتدل سرد سازگار است ، اما در مناطق گرمسیر مرطوب موفقیت کمتری دارد. گاهی اوقات آن را زنبور عسل  Ligurian می نامند.

زنبورهای ایتالیایی که به آب و هوای گرم مدیترانه مرکزی مشروط شده اند ، کمتر قادر به کنار آمدن با زمستان های “سخت” و بهارهای خنک و سرماهای عرض های شمالی بیشتر هستند. آنها چنان خوشه های منسجم زمستانی را تشکیل نمی دهند. برای جبران اتلاف گرمای بیشتر از خوشه ضعیف، باید غذای بیشتری مصرف شود. همچنین به خاطر تمایل به پرورش نوزاد در اواخر پاییز باعث افزایش مصرف غذا می شود. زنبوردار مشهور ، توماس وایت وودبری ، اولین بار زنبور عسل ایتالیایی را در سال ۱۸۵۴ به انگلیس معرفی کرد و آن را بسیار برتر از سیاه انگلیسی دانست.

ویژگی های Ligustica یا زنبورهای ایتالیایی :

1. ملکه های ایتالیایی خیلی زود اقدام به افزایش تولید نوزادان خود می کنند. ملکه ها تمایل دارند که پس از ورود گرده ها به کندو ، تولید نوزادان خود را افزایش دهند.
2. زنبورهای ایتالیایی در طول سال دوم خود میل به بچه دهی پیدا می کنند. این اتفاق در فصل بهار و تابستان اتفاق خواهد افتاد. به طور کلی ، ایتالیایی تمایل متوسطی به بچه دهی دارد.
3. زنبورهای ایتالیایی نوع آرام تری از زنبورها هستند. آنها بسیار محبوب هستند زیرا راحت ترین زنبورهای عسل برای کار هستند. زنبور عسل ایتالیایی منفعل است و در طول سال درب ورودی را تنگ  نگه می دارد. این می تواند مشکلات مورد سوسک های کوچک کندو و غیره را برطرف کند.
4. زنبورهای ایتالیایی در تولید عسل استاندارد هستند.
5. زنبورهای ایتالیایی به طور معمول با یک خوشه زنبور عسل معمولاً به زمستان میروند. این خوشه باید تا حد ممکن بزرگ باشد تا در تولید گرمای کندو در ماه های زمستان کمک کند. گرمای کندوی کم برابر با از بین رفتن زنبورهای عسل است.
6. رنگ: شکم دارای نوارهای قهوه ای و زرد است. در میان گونه های مختلف زنبورهای ایتالیایی ، سه رنگ مختلف وجود دارد: زرد روشن (طلایی) و بسیار زرد کمرنگ (Cordovan).
7. اندازه: بدن آنها کوچکتر و موهای زائد آنها کوتاهتر از نژادهای تیره زنبور عسل است.
8. طول زبان: ۶.۳ تا ۶.۶ میلی متر
9. میانگین شاخص کوبیال: ۲.۲ تا ۲.۵
10. ویژگیهای متمایز
11. رشد سریع اولیه بهاره
12. عملکرد بسیار خوب در تولید عسل
13. تشکیل کلنی های پر جمعیت.
14. آرامش متوسط
15. تمایل کم به بچه دهی نسبت به زنبور بومی
16. بیشتر مستعد غارت و سرقت است
17. موم بافی بسیار سریع
18. حداقل استفاده از بره موم